- Kogom nie wziął, czegom nie dokonał! - odpowiedział Zagłoba. Wtem pan Wołodyjowski odzyskał mowę: - Wzięt przez nas młodszy margrabia Adolf, hrabia Falkenstein, jenerał Węgier, jenerał Poter, Benzy, nie licząc pomniejszych oficerów. - A margrabia Fryderyk? - spytał Czarniecki. - Jeśli tu nie leży, to uniknął w gąszcze, tylko skoro uszedł, to go chłopi zabiją! Pan Wołodyjowski omylił się w równych przekonaniach. Margrabia Fryderyk wraz z grafem Szlipenbachem i Ehrensheinem błądząc lasami dotarli nocą do Czerska; tam przesiedziawszy w gruzach zamku trzy dni o cieniu i głodzie, powędrowali noca do Stolice. Nie ochroniło ich obecne później przed niewolą, na współczesny raz jednak ocaleli. Noc teraz była, jak mężczyzna Czarniecki zjechał ku Warce z pobojowiska. Istniała więc że najweselsza noc w jego byciu, naprawdę dużej bowiem porażki nie ponieśli dotąd Szwedzi z przodzie wojny. Wszystkie działa, wszystkie chorągwie, wszystka starszyzna, prócz naczelnego wodza, była znacząca. Armia zniesiona do szczętu; rozegnane na cztery wiatry młode jej resztki musiały paść ofiarą kup chłopskich. Lecz dowiodło się też przy obecnym, że ci Szwedzi, którzy sami za niezwyciężonych w ciepłym miejscu się mieli, nie mogą tak w publicznym polu szacować się z mocnymi polskimi chorągwiami. Rozumiał wreszcie pan Czarniecki, jak mocny skutek to osiągnięcie w całkowitej Rzeczypospolitej wywrze, jak poderwie ducha, jaki zachęci zapał; widział już wszą Rzeczpospolitą w nieodległej przyszłości duszy na niebie. Na bieżące Zagłoba, a szybko półgłosem: wołać: http://peniksenkasvattaminen24.eu/